وبلاگ حقوقی محمد صادقی

دیروز از میان پیاده راه چهارباغ می گذشتم که سمت و جهت دوربین های حرفه ای و نیمه حرفه ای توریست های فرانسوی، تمام حواسم را به سمت خودشان پرت کرد و برایم جالب بود که از چه عکس می گیرند. جهت نگاهم را به سمت لنز دوربین های آن ها تغییر دادم. نگاه اول کارساز نبود و از کنجکاوی من نکاست. بیشتر دقیق شدم. متوجه شدم.

 

البته نمی دانم واقعا توریست های فرانسوی هم از این نکته و سوژه عکس می گرفتند یا نه؟ ولی به زعم من نگاهشان این عارضه را دیده بود.

برای حفظ و مرمت کاشی های گنبد مدرسه مادرشاه، چند سالیست که داربستی بسته اند. این داربست دو کارکرد دارد:1- هرازگاهی استادی که به طنازی در کاشی کاری معروف است می آید و مدتی سواره می گیرد و  آخرالامر با کلی کاشی پایین ریخته رها می کند و می رود سراغ یک بنای دیگر و آبادانی دیگر.

2- این خود جزیی از بنا شده است که اگر نباشد گردشگر در اصالت بنا تردید روا می دارد.

اما نکته ی مبرهن البته نیاز به دیده شدن، زنگ آهنی است که بر روی کاش های با آن همه زیبایی پراکنده شده است. بخش عمده ی آن از آبی فیروزه ای به زنگی قرمزی تغییر رنگ داده است.

ما که چشممان به این گندکاری ها عادت دارد اما نگاه توریست ها چون کمی پاک تر و نااماده تر بود این نکته را سنجید و ضبط کرد.

داشتم فکر می کردم این هم حکایت انقلاب و حکومت پهلوی است. آمدند داربستی زدند که به اصطلاح مرمت کنند ،استاد همان استاد کاشی کار بود، داربست هم فراوان زدند دور این گنبدخانه، حالا مانده است که این زنگار چه دارد بر سر روح و روان و جسممان می آورد. کاش حداقل یکی یک عکس یادگاری از ما می گرفت.

دیروز از میان پیاده راه چهارباغ می گذشتم که سمت و جهت دوربین های حرفه ای و نیمه حرفه ای توریست های فرانسوی، تمام حواسم را به سمت خودشان پرت کرد و برایم جالب بود که از چه عکس می گیرند. جهت نگاهم را به سمت لنز دوربین های آن ها تغییر دادم. نگاه اول کارساز نبود و از کنجکاوی من نکاست. بیشتر دقیق شدم. متوجه شدم.

 

البته نمی دانم واقعا توریست های فرانسوی هم از این نکته و سوژه عکس می گرفتند یا نه؟ ولی به زعم من نگاهشان این عارضه را دیده بود.

برای حفظ و مرمت کاشی های گنبد مدرسه مادرشاه، چند سالیست که داربستی بسته اند. این داربست دو کارکرد دارد:1- هرازگاهی استادی که به طنازی در کاشی کاری معروف است می آید و مدتی سواره می گیرد و  آخرالامر با کلی کاشی پایین ریخته رها می کند و می رود سراغ یک بنای دیگر و آبادانی دیگر.

2- این خود جزیی از بنا شده است که اگر نباشد گردشگر در اصالت بنا تردید روا می دارد.

اما نکته ی مبرهن البته نیاز به دیده شدن، زنگ آهنی است که بر روی کاش های با آن همه زیبایی پراکنده شده است. بخش عمده ی آن از آبی فیروزه ای به زنگی قرمزی تغییر رنگ داده است.

ما که چشممان به این گندکاری ها عادت دارد اما نگاه توریست ها چون کمی پاک تر و نااماده تر بود این نکته را سنجید و ضبط کرد.

داشتم فکر می کردم این هم حکایت انقلاب و حکومت پهلوی است. آمدند داربستی زدند که به اصطلاح مرمت کنند ،استاد همان استاد کاشی کار بود، داربست هم فراوان زدند دور این گنبدخانه، حالا مانده است که این زنگار چه دارد بر سر روح و روان و جسممان می آورد. کاش حداقل یکی یک عکس یادگاری از ما می گرفت.